Τα μισθώματα πως θα επιστρέψουν στην κανονικότητα;

    Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση, ήταν αυτό της καταβολής του 60% του μισθώματος της επαγγελματικής στέγης των πληττόμενων επιχειρήσεων. Κι αυτό, διότι το κράτος πήρε μία απόφαση, να ελαφρύνει το οικονομικό βάρος των μισθωτών, μετακυλύοντάς το στους εκμισθωτές. 

   Σε μία τέτοια περίσταση, σίγουρα η κλειστή επιχείρηση αδυνατεί να ανταποκριθεί, μεταξύ άλλων, και στην καταβολή του μισθώματος του κλειστού καταστήματος! Ίσως ακόμα και η καταβολή του 60% να είναι υπερβολική. Είναι αδύνατον να καταβληθούν για παράδειγμα μηνιαία ενοίκια 10.000,00€, αλλά και με το εν λόγω μέτρο ακόμα και τα 6.000,00€ είναι  μεγάλο ποσό. 

   Μεγάλο όμως είναι και το ποσό που λείπει από τον ιδιοκτήτη, ο οποίος σε μία ασφαλή επένδυση ζωής, βλέπει να πλήττεται από την κατάσταση, και στην ουσία να συμμετέχει στο επιχειρηματικό ρίσκο. Για να μην παρεξηγούμαστε, ίσως να είναι λογικό να συμμετάσχει, αλλά όχι δια νόμου. Μία μείωση θα μπορούσε να αποτελεί αποτέλεσμα συνεννόησης με τον μισθωτή του, όπως σε τόσες άλλες περιπτώσεις. Το κράτος θα μπορούσε να επέμβει στην αναστολή γιαπαράδειγμα των μέτρων αποβολής του μισθωτή σε περίπτωση μη καταβολής μισθωμάτων για να δώσει, στους ‘ατυχείς’ να έχουν σκληρούς εκμισθωτές, επιχειρηματίες, χρόνο και δυνατότητα διαπραγμάτευσης. 

    Γεννάται το ερώτημα, από τη στιγμή που για δύο και ίσως, αν ληφθεί μέριμνα για τις επιχειρήσεις που δε λειτουργήσουν τον Μάιο, για περισσότερους μήνες, δια νόμου μειώνεται το μίσθωμα κατά 40%, πότε θα επιστρέψει στην προ covid 19 τιμή;  Διότι σίγουρα χρειάζεται χρόνος για την επαναφορά της επιχείρησης σε κανονική δραστηριότητα και ίσως πολύ περισσότερος σε ικανοποιητικό τζίρο. Το reset δηλαδή της λειτουργίας των επιχειρήσεων θα ξεκινήσει στις περισσότερες περιπτώσεις από το 60% του μισθώματος.
   
      Μάλιστα, στον αγώνα της επιβίωσης του ιδιοκτήτη, πολλά μισθώματα θα παραμείνουν εσαεί στο 60%, ή θα αυξηθούν έως το 80% της προ υγειονομικής κρίσης τιμής, για να μη χαθεί ο ενοικιαστής. Θα επιδοθούν δηλαδή σε αγώνα ανταγωνισμού χαμηλού μισθώματος υπό τον φόβο της αποχώρησης του μισθωτή. Θα παρατηρηθεί επομένως τάση μείωσης των μισθωμάτων.

 

    Διότι, δεν πρέπει να λησμονείται , ότι ο ιδιοκτήτης ακινήτου δεν είναι το στυγνό και απεχθές πρόσωπο που ‘πίνει το αίμα’ των ενοικιαστών του, όπως νομίζουν κάποιοι. Είναι τις περισσότερες φορές το πρόσωπο που από την επένδυση των κόπων του, πληρώνοντας σκληρό φορολογικό, οικονομικό, ψυχολογικό κλπ τίμημα ζει την οικογένειά του. Δεν είναι απλά τα πράγματα για τους ιδιοκτήτες. Έπειτα δε από τις μειώσεις και τις βαριές σε πολλές περιπτώσεις φορολογικές επιβαρύνσεις που υπέστησαν από το 2010 και μετά, επιβάλλεται μία ακόμα. Επιπρόσθετα, δεν έχει ανακοινωθεί έστω κάποιο μέτρο για να αντισταθμίσει αυτή τη ζημία τους, παρά μόνο η 4μηνη αναστολή πληρωμής υποχρεώσεών τους. Η κρίση μισθωμάτων επομένως που δημιουργείται σήμερα και σηματοδοτεί το μέλλον, αποτελεί ακόμα ένα παράγοντα μείωσης του εισοδήματος των εκμισθωτών, όχι απλά προσωρινού, αλλά σχεδόν μόνιμου.

     Όπως και να ‘χει ο θεσμός της ιδιοκτησίας στη χώρα μας είναι δυνατός και ενσωματώνεται στη φιλοσοφία, στη λογική και στην ιδιοσυγκρασία του λαού. Τα όνειρα και οι ελπίδες της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, έχουν ως επιστέγασμα την απόκτηση και εκμετάλλευση ακίνητης περιουσίας. Ήδη η νομοθεσία και οι πολιτικές των  προηγούμενων ετών συντονισμένα, εγκλώβισαν τους πολίτες αποκλειστικά στον αγώνα να προστατέψουν και να  περισώσουν τις περιουσίες τους. 

    Αυτό είναι ένα ακόμα χτύπημα, με την επίφαση της κοινωνικής πολιτικής. Της πολιτικής που πρέπει να ασκήσει το κράτος, με φοροαπαλλαγές, κονδύλια, παροχές κλπ και όχι με τις τσέπες των ιδιοκτητών ακινήτων.