...Στο ίδιο έργο θεατές

 

   Το κακοπαιγμένο έργο της περασμένης άνοιξης φαίνεται να ξαναπαίζεται στις μέρες μας, επιβεβαιώνοντας τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις. 

    Φρενήρεια μέτρων κατά του κορωνοϊού, ατέρμονες συζητήσεις για τη χρησιμότητά τους, τρομοκρατία και μιζέρια συνθέτουν το τοπίο. Στο βάθος, νέα μέτρα, πιο βαριά και πιο καταστροφικά για την οικονομία.

    Την ήδη ευάλωτη οικονομία, που τραυματίζεται με κάθε εξαγγελία, με κάθε νέο κρούσμα, με κάθε υπόθεση, με κάθε απόφαση, με συνέπειες στην πολυτραυματία κοινωνία. 

    Πάλι ασκούν πολιτική οι επιστήμονες και οι πολιτικοί νίπτουν τας χείρας τους. Πάλι παίρνονται αβίαστα αποφάσεις χωρίς τη συνεννόηση με φορείς και πολλές φορές χωρίς πρακτική λογική.

   Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν, ίσως και λίγο υπνωτισμένοι όλοι μας, σαν να μη ξέρουμε ότι το τέλος είναι δυσάρεστο και ότι εμάς αφορά.