Όπως βέβαια θα ήταν
αναμενόμενο, οι προβλέψεις για την πορεία της τουριστικής περιόδου είναι κάθε
μέρα πιο αρνητικές. Τεράστιο το πρόβλημα για τις πολλές ‘σχεδόν(;)’ υπερχρεωμένες ξενοδοχειακές
επιχειρήσεις που η προβλεπόμενη μείωση ή έλλειψη τζίρου ισοδυναμεί με θάνατο.
Το ξαναπέρασε αυτό
ο κλάδος το 2012 -2016. Πολλές μονάδες άλλαξαν χέρια όταν νέοι επενδυτές,
πολλοί από το εξωτερικό, τις αγόρασαν. Μάλιστα, η αύξηση των αφίξεων και οι
ικανοποιητικές πληρότητες των τελευταίων ετών τους επιβεβαίωσαν. Ποιος επενδυτής δεν θα ήθελε άλλωστε στο
χαρτοφυλάκιό του ένα ξενοδοχείο σε ένα ελληνικό νησί, σε μία ωραία παραλία,
στην Αθήνα κλπ., αν εξαιρέσει ότι θα έχει να κάνει με τον ελληνικό κρατικό
μηχανισμό!
Αυτή τη φορά όμως
δε γνωρίζουμε αν υπάρχουν τόσοι επενδυτές και τι θέλουν να διαθέσουν. Άλλωστε, στη συνάρτηση της σκέψης τους
μπαίνει τώρα και η περίπτωση της εμφάνισης στο μέλλον κάποιας άλλης πανδημίας και οι συνέπειές της.
Δε γνωρίζουμε ακόμα
τη στάση που θα κρατήσουν μπροστά σ΄αυτή την κρίση και οι θεσμικοί
παράγοντες, οι τράπεζες, το κράτος, ο κλάδος συντεταγμένα. Δεν πρέπει να αφεθεί στην 'τύχη' του κανείς. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να αλλάξουν χέρια επιχειρήσεις και περιουσίες σε ευτελείς, λόγω συγκυρίας, αξίες.
Δημοσίευση σχολίου